In november 1956 (waar het monsterboekje al niet goed voor is) kwam ik terug in Makassar als 1ste stuurman op de Banjoewangi op dezelfde Tomini bocht dienst met dezelfde mandoer BOSANG en dezelfde MM’jes.
Er was weinig verandert alleen nu bleven in Makassar tydens de belading in elk ruim 2 badjos achter om diefstal tegen te gaan. Er werd enorm gestolen en de algemene sfeer was onplezierig zeg maar gerust vyandig tegen de blandas.
De 2de reis ging ik op zaterdag avond samen met de 2de wtk de wal op want er was levende muziek in de societeit met dansen.
In de bar zocht een aangeschoten indonesier ruzie (aziaten kunnen over het algemeen slecht tegen sterke drank) het werd een knokparty en we vonden het beter terug naar boord te gaan-jammer van onze vrye avond.
De volgende morgen werd ik met veel tam tam door de politie van boord gehaald en opgesloten-het bleek dat de ruzie zoeker een hoge piet by de douane was die my had aangeklaagd wegens mishandeling (hy had zich beter by het uitschryven van boetes kunnen houden want van vechten had hy geen verstand en was behoorlyk toegetakeld en lag in het ziekenhuis).
S’avond komt de badjo pos met eten en fruit op bezoek en zegt “toean vannacht komen we je bevryden en brengen je naar de bergen by Andy Aziz (andy was een bekende rebellen leider tegen boeng karno die zich in de bergen verscholen had) ik zag dit niet zo zitten en vertelde hem maar een paar dagen te wachten. Maar goed ook want de KPM haalde my na 2 dagen uit de cel (waarschynlyk na betaling) en met de Ophir vertrok ik naar Singapore waar ik op de Sinabang werd geplaatst als 1ste struurman op de bekende SPS service naar australie en zodoende heb ik de moeilyke tyd dat de KPM schepen vast zaten in indonesie niet meegemaakt gelukkig maar want wie weet in welke problemen ik zou zyn gekomen.
In 1975 ontmoette ik Andy Aziz in tg Priok waar hy werkte op een scheepvaart kantoor-hy moest lachen om myn verhaal en zei dat het maar goed was dat ik niet by hem in de bergen had gezeten want dat was geen vakantie oord.Hy had zyn tyd uitgezeten en was een eerzaam burger geworden –het vuur in zyn ogen was gedoofd en ik had de indruk dat hy niet erg gelukkig was zoals ook het geval van de vele indonesise collegas die achter zyn gebleven nadat de kpm vertrokken was.
de kpm had een legasy achtergelaten van vele duizenden goeie zeelui-goed opgeleid eerlyk wal personeel en niet te vergeten mensen zoals thys hahyary-max dompas-willie supit-nol nasroen-tomasoa (om er paar te noemen) die de indonesise scheepvaart hebben helpen opbouwen tot wat het nu is.zy allen hadden graag een andere overdracht van de macht gezien.
In 1975 kreeg ik de opdracht om 30 man te leveren op de Paclog Sealink een oud EAC 12000tons vrachtschip met tussendekken- dat door Pacific Logistics was omgebouwd tot een fsbv (floating supply base vessel=dryvend bevoorradings basis ) en een contract had om in straat Makassar een boorship te bevoorraden-een contract van minimal 3 maanden.=makassar had nog geen olie bevooradings basis faciliteiten in die dagen.=
Ik naar Makassar en via de agent kreeg ik Jakop te pakken-Jakop was by al onze Makassar gangers bekend omdat hy alle schepen afliep om orders te nemen van de officieren voor inkopen van vanalles en nog wat (een soort parlevinker dus) en zyn katjang goreng bedis gemengd met ikan teri=gemaakt door zyn vrouw =had veel aftrek want dat was kaasje by de bier bintang=bovendien was hy een goeie bron van informatie over wie op welk schip zat-een mooi figuur.ik zeg Jakop ik heb mandoer Bosang nodig-baik toean-een uur later komt een jonge vent die zegt -ik ben de zoon van Bosang –pappa mati-en hy laat my een verfomfaaid zwart wit fototje zien van bosang zyn vader met herman Koch en mezelf-
En myn vader heeft gezegd als jullie terugkomen moet ik voor jullie werken-ik zeg bosang ik heb 30 man nodig voor offshore voor 3 maanden matjam biasa seperti doeloe sama kapal kpm. Hy zegt tidak bisa toean = we hebben geen bukuputih
monsterboek of zeemansboek= en de sjahbandar =haven meester=orang djawa=javaan= en die mag ons niet en geeft zeker geen buku putih aan ons.
Geen probleem bosang jy komt morgen met 30 man voor de medise keuring en ik zorg voor de buku putihs-(wat in die tyd een kwestie van geld was) –s’avonds in het hotel werden de bukus netjes ingevuld met de badjo fotos namen etc die goedgekeurd waren.Heb je voorschot nodig vraag ik en hoeveel??
Apa sadja toean ( geeft niet hoeveel) ik zeg 6 juta =6 miljoen=ongeveer 500 $$ glunderende ogen =tjukup toean ( genoeg meneer) afyn een week later kom ik terug met een ouwe ambonese stuurman lokaalvaart en vaar met de hele bups met de crew boot naar de Paclog Sealink.de kapitein =een engelsman=vertel ik dat alle orders /communicatie met de badjos via de amboneese stuurman moet gaan en dat de badjos buiten het aangenomen werk zoals het opensnyden van de cement en mud zakken -(een shit werk in de bloedhete onderruimen-) ook alle scheepsonderhoud werkzaamheden kunnen doen.
Het koken etc doen ze zelf en het schip hoeft alleen de ryst te verschaffen (vissen doen ze zelf en een paar ajams nemen ze zelf mee = helaas waren er geen ikan deentjes meer=).de stuurman lokaalvaart eet en slaapt by de officieren.
Kom na 2 weken terug aan boord van de Sealink en de ouwe is in de wolken –hy zegt die kerels van jou maken een nieuw schip van deze ouwe roestbak-wat kunnen die lui werken-niet te geloven gewoon. Dus so far so good. Het contract liep uit tot 4 maanden =helaas allemaal dry holes geboord= –geen olie.
Had voor de badjos 6 US $$ per dag bedongen en voor de locaalvaart 15US$$ dus een kleine rekensom zegt dat 30x6x120=21600x 12000 roepias=een dike 250 miljoen roepias en als je nagaat dat ze in die tyd in de haven voor een halve dollar de hele dag moesten buffelen is dat dus een heel kapitaal. Met bosang was nooit over een betaling gesproken en als ik niet was komen opdagen had niemand er iets aan kunnen doen-en hieruit blykt dat myn voorgangers by deze badjos een ongelovelyk vertrouwen gekweekt hebben- nog verlaat bedankt ouwe garde.
Ik wisselde de dollars in Singapore op de zwarte markt en kreeg daardoor nog eens 12% meer – en aangezien de money changers niet allemaal 10000 roepia
nominaties hadden was het een grote TOURISTER koffer vol met baar cash geld –ouwe kaki werkkleding erboven op en een envelope met PABEAN =douane =erboven op-=en in de airport by de douane - koffer open-envelop sritttttt weg-en liep zo door naar buiten maar wel met het zweet tussen myn billen.
S’avonds selamatan in de kampong-ze hadden een geit geslacht –een klein houten podium opgezet – een microfoon geinstalleerd (en zelfs een paar kouwe bintangs voor my geregeld (=had liever een leuke jonge gehad maar je kunt niet alles hebben=) en toen ik de mensen toesprak in myn pasar maleis met 3 woorden makassaars erdoorheen en hun bedankte =de koffer opendeed en zei “hier is 250 juta voor jullie werk off shore” zei Bosang met tranen in zyn ogen”toean sekarang kita bisa belih stenga Sulawesi” (nu kunnen we half Sulawesi kopen.)het leek wel een scene uit een James Bond film.
Ook de stuurman lokaalvaart kreeg een fortuin in roepias en zei “ nu ga ik met pensioen in Saparoea”.
Toen ik in 1999 als supercargo voor mitsui osk lines een schip met ryst in Makassar kwam lossen waren Jakob en de badjos niet meer te vinden – er was niks meer over van hun kampong- en misschien hebben ze toch land gekocht ergens in de bergen en zyn het orang tanihs (boeren ) geworden , jammer –een roemloos einde van deze byzondere MM’etjes.
Ja een heel apart volk die MM’etjes waar ik prachtige herrinneringen aan heb, zoals ongetwyfeld velen van myn ex kpm collegas.
Eus ex voorraad KPM.
No comments:
Post a Comment